ΕΜΠΟΡΙΟ - EUROSAFE - ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΑΔΑΜΙΧΟΥ Μ. - ΕΜΠΟΡΙΑ ΧΡΗ

Εμπορία, κατασκευή και service χρηματοκιβωτίων Άρχισε το 1900 από τα δύο αδέρφια Νίκο και Γιώργο Αδαμίχο. Πήγαν εκείνον τον καιρό (χωρίς πολλά χρήματα) στην Γερμανία και Γαλλία σε εργοστάσια κατασκευής χρηματοκιβωτίων. Αγόρασαν και από τα δύο κράτη έτοιμα χρηματοκιβώτια και με πολύ κόπο τα μετέφεραν στην Θεσσαλονίκη, τα οποία και πουλούσαν. (Μερικά από αυτά υπάρχουν - τα κρατούν ακόμη άνθρωποι που αγαπούν τα παλιά - αντίκες που είναι ακριβά και δυσεύρετα. Ένα από αυτά έχω και εγώ στο σαλόνι μου (άδειο) "Μουσειακό" όλο σίδηρον αέτωμα στο άνω μέρος, αριστούργημα.) Ήταν οι πρωτοπόροι σε όλη την Βόρεια Ελλάδα. Το 1905 όμως χώρισαν τα δύο αδέρφια και έκαναν την ίδια δουλειά χωριστά. Σημειωτέον όταν ήταν ακόμη μαζί έκαναν ταξίδια σε πολλές χώρες όπως και στην Τουρκία, γιατί ήθελαν να ασχοληθούν και με τα Ζυγιστικά. Τότε εκεί βρήκαν τις μικρές απλές (αλά Τούρκα λεγόμενες) ζυγαριές με δύο τάσια (διτάσιες), τις αγόρασαν (πολλά κομμάτια) και τις πουλούσαν εδώ στην Θεσσαλονίκη. Έμαθαν με τον καιρό τον μηχανισμό τους (που εκείνον τον καιρό δεν ήταν και εύκολο) και κατασκεύασαν πλέον και πουλούσαν συγχρόνως με τα χρηματοκιβώτια οι δύο πια ξεχωριστές επιχειρήσεις στην περιοχή Λιμάνι της Θεσσαλονίκης - Πλατεία Ελευθερίας. (Εννοείται ότι έγιναν και ανταγωνιστές) Περνούσαν τα χρόνια, δημιουργήθηκαν δύο αξιόλογα εργοστάσια με τις χωριστές ταμπέλες - που έγραφαν - εργοστάσια εν Θεσσαλονίκη ίδρυθεν το 1900) Ακόμη ο πεθερός μου Γεώργιος αγαπούσε την καλλιτεχνία. Η πόρτα έξω του χρηματοκιβωτίου ήταν ζωγραφισμένες με ζωγραφιές με γραμμικό σχέδιο και στις γωνίες υπήρχαν λουλούδια. Αυτά έτσι πωλούνταν - ακριβώς τέτοιο έχει ο Οίκος Μόλχο ( Βιβλιοπωλείο παλιό Παραδοσιακό με Διεθνή ύλη και το έχει ψηλά να φαίνεται με πόρτα ανοιχτή, γεμάτο πολύχρωμα βιβλία, επί της οδού Τσιμισκή.) Πέρασαν τα χρόνια με εργοστάσιο μεγάλο κατασκευής χρηματοκιβωτίων και κατασκευής ζυγαριών παραγομένων από λίγα γραμμάρια έως πλάστιγγες 500 mg, έως 10 τόνων, ακόμη και Γεφυροπλάστιγγες 60-80 τόνων. Το 1917 με την πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης κάηκε το εργοστάσιο (ευτυχώς χωρίς θύματα) αλλά πάλι ο πεθερός μου δεν πτοήθηκε από αυτό το γεγονός και ο πεθερός μου δεν πτοήθηκε από αυτό το γεγονός και το ξαναδημιούργησε πάλι στην ίδια περιοχή. Μετά από χρόνια συγκεκριμένα το 1960 άρχισαν την εισαγωγή των αυτόματων πια ζυγών στην Ιταλία. Αλληλογράφησε ο αδερφός του συζύγου μυ Μιχάλη, ο οποίος σπούδαζε στην Ιταλία, πέτυχε το καλύτερο εργοστάσιο με την επωνυμία " LESTO". Ήταν σταθμός εκείνη την εποχή, γιατί ήμασταν οι πρώτοι που κάναμε εισαγωγή από την Ιταλία αντιπρόσωποι για όλη την Ελλάδα. Με τον σύζυγο μου Μιχάλη Αδαμίχο, γνωριστήκαμε τυχαία σε ένα σπίτι κοινών φίλων μας, σε φιλική συγκέντρωση. Τον ερωτεύτηκα αμέσως, από την παρουσία του και την ευγένεια του. Φαίνεται να με πρόσεξε και αυτός, γνωριστήκαμε καλύτερα και σε λίγους μήνες παντρευτήκαμε. Μετά κάναμε δύο παιδιά τον Παναγιώτη και τη Μαρία. Δυστυχώς δεν ζήσαμε πολλά χρόνια μαζί γιατί το 1981 πέθανε νέος πάνω στην δημιουργία της δουλειάς του. Είχε πολλά όνειρα, για την δουλειά του, να την μεγαλώσει περισσότερο ακόμη και περισσότερο για τα παιδιά του (ήταν χρυσός πατέρας), που δυστυχώς τα άφησε μικρά. Η δουλειά μας βασικά είναι ανδρική, τεχνίτες - μηχανήματα - πελάτες οι περισσότεροι άντρες- δύσκολα για την εποχή εκείνη να την συνεχίσει μια νέα γυναίκα. Το αποφάσισα όμως γιατί είχα δύο παιδιά και θα ήθελα να συνεχίσουν την δουλειά μας (αυτά όμως σπούδασαν, πήραν άλλον δρόμο και έμεινε η δουλειά μόνο σε μένα). Την ξέρουν όμως καλά όσο μεγάλωναν τα είχα κοντά μου, η κόρη μου με βοηθούσε στο κατάστημα της Πολυτεχνείου 24, ενώ πήγαινε σχολείο και ο υιός μου ήταν στην παραγωγή των χρηματοκιβωτίων στην οδό Αβέρωφ στο λιμάνι, μαθητής αλλά και φοιτητής. Μόλις τελείωσαν τις σπουδές τους έφυγαν από Θεσσαλονίκη για Αθήνα και εξωτερικό. Η δουλειά μας όπως είπα πάνω είναι δύσκολη, βαριά με σίδερα - λαμαρίνες να σημειώσω και μουντζούρα, εφόσον γίνεται επεξεργασία που αφήνει χάλυβα και όλα τα υλικά για την θωράκιση των χρηματοκιβωτίων. Αυτά τα 30 χρόνια μέχρι σήμερα τα πέρασα μόνη μου. Πολύ δύσκολα χρόνια, καθόλου ανθηρά. Οι γονείς μου πέθαναν πριν τον σύζυγο μου και ήμουν μοναχοπαίδι. Όχι πάντα με κέρδη αλλά με πιο πολύ με χασούρες. Αυτά όμως δεν με πτόησαν. Ήθελα με πείσμα και με πολύ κόπο να καλυτερεύω όσο μπορούσα τα προιόντα μας με τις καλύτερες Ευρωπαικές Προδιαγραφές, κάνοντας ταξίδια στην Γαλλία - Ιταλία - Γερμανία, μαθαίνοντας από τα εκεί εργοστάσια πολλά μυστικά από το τεχνικό προσωπικό τους. Έφερα από την Γερμανία ειδικό χημικό εδώ στην Θεσσαλονίκη, που συνεργάστηκε με δύο χημικούς από την Στρατώνη Χαλκιδικής (Λατομείο) το 1995. Μετά από πολλές δοκιμές πέτυχαν ειδικό υλικό (μίξη - κράμα πολλών υλικών σιδηροπυρίτη βισμούθιο κ.α.), ώστε να επιτύχουν την θωράκιση με πολλές αντιστάσεις των χρηματοκιβωτίων και ακόμη ειδική ύλη πυρασφάλειας, μετά από πολλές ακόμη δοκιμές πέτυχαν και υλικό που τα καθιστά αντιοξυγονούχα. Υπ όψιν ότι όλες αυτές οι παραπάνω διεργασίες κατοχυρώθηκαν από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το έτος 1996. Τα συστήματα ασφαλείας εκτός τα παραπάνω που είναι περιέγραψα είναι προελεύσεως Αμερικής, εννοώ τους κώδικες - μηχανικούς και ηλεκτρονικούς. Οι κλειδαριές είναι Γερμανικές και Ιταλικές, βάφονται από έμπειρο βαφείο και έχουν εξαιρετική γραμμή νέου τύπου. Καθώς ανέφερα όλα τα παραπάνω καταλαβαίνετε πως εκτός φυσικά από τα παιδιά μου, που αφοσιώθηκα, ασχολήθηκα με ζήλο πολύ με την δουλειά μου. Στο εργαστήριο πέρασαν τα 30 χρόνια από το 1981 έως το 2011-12, τώρα που μεγάλωσα. Σκέφτομαι ότι σιγά σιγά θα πρέπει κάποτε να σταματήσω. Την αγάπησα πάρα πολύ. Η μυστικότητα που κρατάς τους κωδικούς (σε βιβλίο απόρρητο) από πολλούς πελάτες, η διάρκεια τους που δεν παθαίνουν τίποτε, ούτε παραβιάζονται, αλλά και ούτε καίγονται - ζουν 100-200 χρόνια και είναι κάτι το ελκυστικό. Έχουμε πελάτες από το 1920-30-40.... έως και σήμερα, έχουμε πελάτες που είναι ευχαριστημένοι και ξανακάνουν σε εμάς για τα παιδιά τους ή για τα εγγόνια τους. Αυτό με συγκινεί αφάνταστα. Η πελατεία μας τα τόσα χρόνια είναι : Τράπεζες Εθνικής Ελλάδος - Δικαστήρια - Δήμος Θεσσαλονίκης - Εφορείες - Άλλες Δημόσιες Υπηρεσίες - Εταιρείες - Όλα τα Νοσοκομεία και πολλούς ιδιώτες και καταστήματα. Υπ όψιν ότι δεν αναφέρω μόνο για τα χρηματοκιβώτια αλλά και για τις πλάστιγγες, γενικά τα ζυγιστικά. Είναι φυσικό τόσα χρόνια....τόσα χρόνια από το 1900 έως και το 2012, να υπάρχει πολυπληθή πελατεία. Λυπάμαι που κάποτε θα πρέπει να σταματήσω αυτή την ωραία ιστορία... κάνω σκέψεις τα βράδια που ζωγραφίζω (στο γραφείο έκανα έναν πίνακα που αναφέρεται στο εργαστήριο μου και τον βλέπουν οι πελάτες μου)κάνω σκέψεις, αν ήταν δυνατόν να γινόμουν νέα και να μην την σταματούσα ποτέ. Θα ήθελα να την συνέχιζαν κάποιοι με την δική μου φιλοσοφία. Να μην κοιτούν μόνο τα χρήματα αλλά την δημιουργία, την διάρκεια μια εποχής νοσταλγικής που θα κρατήσει ακόμη έναν αιώνα!